In het ‘Buntbarsch Jahrbuch’ van 1994 stond een artikel met als titel ‘Die Cichliden des Lac Fwa’, geschreven door Peter Schupke. Het artikel sprak mij enorm aan, dat zeker mede door de prachtige onderwateropnamen kwam, die erbij geplaatst waren. Vooral het enorm glasheldere water, waarin men tientallen meters ver kon zien, vond ik zeer fascinerend. Maar eerst wat uitleg over Lake Fwa.
Thoracochromis brauschi
Het is gelegen in Congo en eigenlijk is de naam nogal verwarrend, omdat Lake Fwa geen echt meer is. Hier komen wat onderaardse bronnen aan de oppervlakte, waardoor er een waterplas gevormd werd met een diameter van ongeveer 200 meter. Dit waterbekken wordt echter smaller waardoor het water sneller begint te stromen, zodat zich na een afstand een vrij sterke stroming ontwikkelt. De auteur is zeer onder de indruk van het erg kristalheldere water. Er groeien Vallisneria-achtige planten, waarin de vissen zich schuilhouden, een gedrag dat ze in het aquarium ook niet echt afleren. Ik heb tot nu toe 2 soorten uit dit ‘meer’ in mijn bakken verzorgd. Bij René Krüter kwam ik voor de eerste maal een soort tegen namelijk Cyclopharynx fwae. Wat wel enigszins storend was, was hun zenuwachtige zwemgedrag, maar ja, dat komt wel meer voor in kale kweekbakken en ‘dat zou wel overgaan’, dacht ik.
Bij mij thuis verbeterde het wel een beetje, maar niet echt veel. Vermoedelijk is dit gedrag noodzakelijk om te overleven in dat kristalheldere water van Lake Fwae. Je moet als vis met ‘toekomstperspectief’ eventueel gevaar al van ver zien aankomen en er dan ook bliksemsnel op reageren. Deze impuls is zo sterk dat dit ook wordt doorgegeven aan de nakomelingen. Het is wel heel jammer dat ik om deze reden nog geen goede opname heb kunnen maken van een op kleur zijnde en baltsende man. Spijtig, want zo zie je alleen maar de schriktekening van de vissen op de foto.
Jammer, dit is enkel de schriktekening van Cyclopharynx fwaeEcht zonde, want als de man baltst is hij toch wel prachtig te noemen. De rug wordt dan zeer intens olijfgroen en naar de zijlijn toe wordt dit zachtjes lichter, maar de buikzone kleurt dan weer zeer intens donkergroen. In de vinnen kunnen we dan ook wat gele strepen opmerken. Maar zoals gezegd is dit vooral tijdens de balts en als deze wordt onderbroken, dan krijgen de dieren hun vale schriktekening. Het positieve is dan weer dat er altijd wel gebaltst wordt en dat de kweek voor een beetje kweker geen problemen mag geven.
Een andere soort die ik hier wil behandelen is Thoracochromis brauschi. Deze is al even schrikachtig. Ik zag deze vissen voor het eerst tijdens onze cichlidenshow van ’95, waar ze werden tentoongesteld door Erwin Schraml. Een geluk was dat ik eerst een mooie foto van deze vis gezien had in het voornoemde jaarboek, want op de show was er niet veel van te merken. Erwin bood de vissen ook te koop aan en die kans liet ik niet voorbij gaan.
Thuisgekomen gingen ze in een bak van 80 x 60 x 30 cm. Echt goed op kleur komen deden ze spijtig genoeg niet, maar ze zorgden wel voor nakweek mits er een vurig liefdesspel aan vooraf ging.
Thoracochromis brauschiDe man heeft echt niet veel nodig, hij graaft een ondiep schotelvormig kuiltje van 7 à 9 cm diameter. De afzetting zelf heb ik gemist, maar ik vermoed wel dat deze vissen nogal efficiënt vrijen en niet van veel tierlantijnen houden. Want op zeer korte tijd zwemt het vrouwtje met de bek vol eieren. Dit komt misschien ook door dat leven in dat kristalheldere water, waar men goed opvalt voor predatoren.
Bij mij werden de jongen gelost na dik drie weken en niet meer terug in de bek genomen. Het verdient wel de aanbeveling om het vrouwtje een week apart te houden om ze zo de kans te geven terug op krachten te komen en te herstellen van de draagperiode. De jongen kregen in het begin Artemia-naupliën en na een paar dagen diepvries Cyclops en biofood. De jongen groeiden zeer snel en met zo’n 3 cm beginnen de jongens zich ‘man’ te voelen en dit ook duidelijk te maken aan de overige bakbewoners. De rugzone wordt dan olijfgroen en op de kop komt dan een zwart masker en tussen dat zwart kleurt het kieuwdeksel rood. De jonge mannetjes zijn al tevreden met een territorium van 30 x 30 cm. Ik kan je verzekeren dat het spectaculair is als je in een bak van 1 meter zo’n 4 à 5 mannen vol op kleur ziet, die elk op een zeer enthousiaste wijze hun kuiltje verdedigen. Ondertussen is heel deze story al een tijdje geleden, maar als ik nog eens de kans heb, schaf ik ze me nog eens aan. Er is ook nog een spectaculaire soort, die ik zelf nooit heb verzorgd, maar die ik zéér graag zou hebben en dat is Schwetzochromis neodon. Deze komt ook van Lake Fwa.
