Een plant, die we vrij veel tegenkomen in de vijvers, is Myriophyllum spicatum, het kransvederkruid.
De bovenwaterbladeren zijn veel grover dan de bladeren onder water.Myriophyllum komt van Myrios (Gr) = erg talrijk en phyllon (Gr) = blad. Deze naam heeft dus betrekking op het blad, spica (Lat) = puntig. Zoals de naam al zegt, heeft de plant zeer talrijke puntige blaadjes en is daarmee een van de mooiste en leukste planten in de vijver. Met deze opmerking zijn een aantal mensen het niet eens, want die zeggen: wat vind je er nu aan, want het grootste deel zit onder water. Alleen als de plant boven water komt is hij aardig. Boven water lijken het wel een klein soort kerstboompjes. Het onderwatergedeelte is trouwens wel een van de grote zuurstofleveranciers.
De planten uit deze familie komen over de hele wereld voor. M. spicatum is geen cosmopoliet, maar een Europoliet. Dat wil zeggen dat je hem in Europa overal tegen kunt komen. In de winkels zien we ook nog wel eens een andere soort, die als vijverplant verkocht wordt: M. aquaticum.
Deze Myriophyllum is eveneens winterhard, hoewel M. spicatum er veel beter tegen kan, wel tot 20 graden onder 0. Kransvederkruid is dus een overblijvende waterplant, die in het water een kruipende wortelstok heeft. De bladeren staan in een krans van 5 stuks rond de roodachtige stengel. Zoals bij heel veel waterplanten groeit ook hier het uiteinde van de plant boven water en komen daar ook de bloemen te voorschijn.
Een veld met Myriophyllum
Opmerkelijk is, dat hier zowel vrouwelijke als mannelijke bloemen aan dezelfde stengel zitten; niet door elkaar, maar apart. De vrouwelijk bloemen zitten onder aan de stengel, terwijl de mannelijke bloemen boven aan de stengel voorkomen. Deze plant groeit het liefst in stilstaand of zacht stromend water. De bloeitijd is in juli en augustus.
