Van ukkepuk naar cichlidioot. Wat is dit nu voor een artikel, zult u zeggen?! Ik ben nu al zo’n 28 jaar aquarist en ik ben waarschijnlijk net als u met vallen en opstaan wijzer geworden. Wat heb ik wat afgeklooid en gerommeld. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen, maar dat komt niet vanzelf, die kennis.
Als kleine ukkepuk was ik altijd al geïnteresseerd in de dierenwereld en alles, wat daar maar mee te maken had. Door mijn geboorte hadden de huisdieren plaats moeten maken, dus ik moest het doen met dierentuinbezoeken en wat de televisie aan natuurfilms liet zien. Daaraan is trouwens tot heden nog niets aan veranderd; niet aan mijn liefde voor dieren, regelmatige dierentuinbezoeken (overal ter wereld waar ik kom) en op televisie kijk ik ook bijna alleen maar naar natuurprogramma’s. Van de beestenbende van de tijd voor mijn geboorte wilde mijn moedertje tot mijn spijt niets meer weten. Daar was een oudere broer van mij debet aan, omdat hij werkelijk alles naar huis sleepte, wat maar bewoog.
Vele huisdieren
Zakken vol met kikkers, salamanders, egels en weet ik veel wat nog meer. Het enige, wat ik nog meegemaakt heb, was een tamme torenkraai, die er lol in schepte om mijn vader om vijf uur ‘s morgens te wekken door tegen zijn slaapkamerraam te tikken en zijn ongenoegen te uiten over de lange slaaptijden.
Van ukkepuk af aan bezig met aquaria en later…De kraai verdween op een gegeven moment geruisloos van het toneel en op de vraag van mijn broer waar hij toch gebleven kon zijn, antwoordde mijn vader, dat hij met de andere vogels naar het zuiden was gevlogen. Ja, ja, een torenkraai naar het zuiden en dan ook nog midden in de zomer. Geen huisdieren meer dus, maar dat zou veel later toch weer veranderen. In mijn middelbare-schooltijd had ik een vriend, bij wie ik veel in huis kwam. Zijn vader had in de huiskamer een aquarium, waar ik natuurlijk altijd met bewondering voor stond te kijken.
Toen hij op een gegeven moment in de gaten had, dat mijn interesse wel heel groot was, had hij voor mij een verrassing in petto. Hij ging naar de zolder en kwam even later met een klein plasticaquariumpje onder zijn arm terug. Het was van mijn schoolvriend geweest, maar die had er geen interesse meer in, dus hij vroeg of ik het wilde hebben.
Het eerste aquarium
Dat was natuurlijk niet tegen dovemansoren gezegd en even later toog ik opgewonden met het bakkie naar huis. Enthousiast liet ik het thuis aan mijn moeder zien, maar die reageerde niet zo blij als ik wel gehoopt had. Die zag al hele waterballetten voor zich op mijn tienerkamer en ik moet achteraf toegeven, dat die er ook wel eens geweest zijn. Zeker, toen de bakken een badkuipformaat aan gingen nemen. Even later kwam mijn vader thuis en die was gelukkig niet zo negatief. Hij vertelde mij, dat hij in een grijs verleden zelf ook een aquarium had gehad, waarop hij mij veel over die tijd liet weten.
Dat maakte mij alleen nog maar enthousiaster en binnen een week had ik mijn beide ouders zover, dat we met zijn drieën in een aquariumzaak stonden om de nodige dingen en visjes te halen. Met een zakje grind, wat plantjes, drie guppy’s en drie platy’s gingen we weer naar huis. De eigenaar van de aquariumzaak had echter verzaakt om de nodige informatie te verstrekken. Dat deed hij later, toen ik meer wist, ook nog steeds. Ik betrapte hem daarop, toen ik zelfs gratis in zijn zaak werkte – zo leuk vond ik mijn nieuwe hobby.
Werken in de aquariumwinkel
Ik mocht daar dan ook weer gauw verdwijnen, toen ik mij met de verkoop bemoeide, omdat ik vond dat hij valse voorlichting gaf. Tja, hij was binnen korte tijd failliet. Moet ik nog meer zeggen?.. Maar goed, ik zat er in het begin maar mee. Het grind werd dus zo in het bakje gekieperd en toen ik het met water vulde, zat ik met een modderpoeltje en dat klaarde ook niet zo snel op. Dus alles er weer uit en wassen en spoelen maar, totdat het water helder bleef. Dat was de eerste fout, die ik ooit met een aquarium maakte.
Daarna gingen de plantjes erin en daarna de visjes (die moest ik nog even een halfuurtje laten wennen; dat had de man dan nog wel gezegd). Maar toch, na twee dagen hingen de vissen al luchthappend aan het oppervlak. Wat nou weer? Dus weer naar de winkel voor raad en hij constateerde zuurstoftekort. Hij wist natuurlijk ook niet, dat mijn bakje eigenlijk te klein was voor zes vissen. Er werd dus nog een membraanpompje aangeschaft met slang en bruissteentje, dat thuis werd geïnstalleerd. Binnen een uur was alles weer in orde en dat bleef de eerste week ook zo. Voortdurend zat ik met mijn neus voor het bakje, waar overigens ook nog een lichtkapje opzat; dus ook ‘s avonds zag ik nog wat.
Toch was er na die eerste week alweer paniek, zij het iets van meer positieve aard. De eerste jongen! Ik keek ‘s middags in het bakje en ik zag namelijk allemaal jonge visjes zwemmen. Later bleek, dat het jonge guppen waren. Nou, het leek wel of ik zelf vader geworden was. Ik schreeuwde de halve straat van pure blijdschap bij elkaar! Mijn geluk hierbij was, dat mijn buurman mij ook gehoord had, die mij even later bij zich riep om te vragen wat er toch aan de hand was. Ik vertelde van mijn nieuw verworven vaderschap, waarop hij mij uitnodigde om mee naar binnen te gaan. Wat bleek nou? Hij had zelf ook een aquarium en liet mij die even zien.
Daar ik hier goede raad kon verwachten, vroeg ik hem wat ik met de jongen aan moest. Hij leende mij een drijfbakje om daar de jongen in te doen, zodat de andere vissen er niet bij konden. Verder vertelde hij mij, wat ik ze moest en kon voeren en na nog wat goede raad toog ik weer naar huis. Later kreeg ik van de vader van mijn vriend nog een oud aquariumboek, dat ik natuurlijk helemaal verslond.
Met de neus in de aquariumboeken
Op school kwam ik erachter dat de bibliotheek nog veel meer leesvoer had op aquariumgebied, zoals Het Aquarium, het tijdschrift van de NBAT. Het kwam dus zover, dat ik meer met mijn neus in aquariumboeken zat dan in mijn schoolboeken. Gelukkig heeft dat voor mijn prestaties op school geen verdere gevolgen gehad en ik slaagde vrij gemakkelijk. Maar als er eens een meisje uit mijn klas was die interesse in mij toonde, dan zei ik dat ze wel rekening moest houden met mijn nieuw verworven hobby en de tijd die daarin ging zitten. Gek hè, dat je dan een beetje vreemd werd aangekeken. Ook dat is gelukkig allemaal goed gekomen. Kwestie van prioriteiten verleggen.
Ook zullen sommige mensen het vreemd hebben gevonden, dat ik bij hen door de ramen stond te loeren, zodra ik had gezien dat ze een aquarium in huis hadden. Toch lieten de meesten van hen mij toch binnen om te kijken als ze eenmaal doorhadden, waarom ik zo stond te gluren. Buiten de kennis die ik in boeken opdeed, leerde ik dus zo ook heel veel van oude rotten in de hobby.
Van kleine bak naar groter en…
Na dit kleine bakje moest er natuurlijk een grotere komen en dat werd er één van 60 x 30 x 30 cm, waarbij ook nog gauw één van 40 x 25 x 25 cm kwam. Zo had ik er al drie en ook die waren natuurlijk niet groot genoeg, dus kwam er een bak van 200 x 50 x 50 cm, die ik goedkoop van een kennis van mijn ouders kon kopen met alles erop en eraan. In deze bakken hebben heel wat vissen gewoond en heb ik mijn eerste kweeksuccessen gehad.
Op mijn twintigste schreef ik al mijn eerste artikeltjes voor het maandblad van onze club en doe dat nog steeds. Nu weet u hoe ik het aquariumvirus kreeg, maar nog niet hoe ik een echte cichlidenfan werd. Dat had in eerste instantie ook weer met onze buurman te maken, want de eerste keer dat ik bij hem mocht kijken, zag ik een koppeltje kersenbuiken met jongen door zijn bak zwemmen. Hij beloofde mij een stel van de jongen, als ik een grotere bak had, dus dat was alleen al een reden voor de aanschaf daarvan. Maar ik moest dat wel allemaal van mijn vijf gulden zakgeld in de week doen en dat viel dus niet mee. Een volgende keer vertel ik u over mijn eerste kweekjes uit die tijd en later over mijn huidige ervaringen.
