Vieja breidohri is een cichlidensoort, die in 1983 werd ontdekt door twee Duitse cichlidenliefhebbers, namelijk Uwe Werner en Hans Gunther Breidohr. Niet lang daarna is deze soort, die nauw verwant is aan Vieja hartwegi, vernoemd naar de laatstgenoemde cichlidenliefhebber.
Vieja breidohri, man, Presa de Angostura-variantDe natuurlijke biotoop van Vieja breidohri is te vinden in Zuid-Mexico (Chiapas). In het Duitse boek Die Buntbarsche der neuen Welt werd een foto afgebeeld van een exemplaar, dat werd gevangen in het Presa de Angosturameer. Inmiddels zijn ook in een zijriviertje van dit meer (de Balnaria del Carmenrivier) exemplaren buitgemaakt door twee fanatieke Nederlandse cichlidenliefhebbers. Op dit moment zijn voor ongeveer 90% alleen nakweekdieren van Vieja breidohri in Nederland aanwezig van de uit de Balnaria del Carmen afkomstige variant (van wat er nog terug te vinden is). Omdat ik bevriend ben met een van die fanatieke liefhebbers (die deze soort op de laatstgenoemde locatie heeft gevangen), had ik geluk en mocht ik meegenieten van de eerste nakweek van de wildvangdieren.
Al vanaf het moment dat ik in het Duitse cichlidenboek de eerste foto zag van de toen nog onbeschreven soort (in dat boek werd nog gesproken over een onbeschreven Theraps-soort) werd ik hoe langer hoe nieuwsgieriger naar deze soort vissen en het houden ervan. Tevens had ik de drang om deze aparte soort te verzorgen en wilde die als het even mee zou zitten ook nog eens proberen na te kweken. Nadat ik alle in mijn relatiekring bekende contacten (winkeliers en liefhebbers) al had gesproken, kreeg ik van een goede kennis uit Maassluis te horen, dat Hans Gunther Breidohr nota bene met regelmaat bij hem binnenstapte!
Vieja breidohri, vrouw, Presa de Angostura-variantWat nog beter nieuws was, was het feit dat hij bij een van zijn eerdere bezoeken een aantal Vieja breidohri had achtergelaten. Ik hoef u dan ook niet uit te leggen, dat het niet lang duurde of ik was onderweg om mijn felbegeerde aanwinsten op te halen! Eenmaal aangekomen heb ik twee mooie, volwassen koppels kunnen meenemen naar het nieuwe onderkomen.
Nu terugkijkend naar dit moment en evenzo naar alle exemplaren van Vieja breidohri, die ik door de jaren heb gehouden en of bij liefhebbers heb gezien, heb ik nooit meer zulke enorme exemplaren gezien als die ik de eerste keer meenam uit Maassluis. De mannelijke exemplaren waren uitgegroeid tot ‘knotsen’ van 33 cm lang, de vrouwelijke exemplaren waren de 25 cm al ruim gepasseerd. Voor alle duidelijkheid: de meeste volwassen exemplaren die je tegenkomt, zijn maximaal rond de 25 cm groot, terwijl de vrouwelijke rond de 18 cm lang zijn. Het verschil tussen een man en vrouw is bij deze soort vrij gemakkelijk te zien. Mannelijke exemplaren kunnen een lichte bultvorming ontwikkelen, terwijl de kleur ook nog mooier is. De vrouwelijke exemplaren zijn doorgaans donkerder van kleur (vooral de keelpartij), terwijl ze daarnaast een donkere zone in de rugvin bezitten, die bij de mannelijke dieren juist ontbreekt.
Vieja breidohri, man, Balnaria del Carmen-variantHelaas hebben we maar een paar maanden van deze giganten mogen genieten, want na verloop van tijd hebben ze helaas het loodje gelegd door een infectie in de mond, waardoor het op den duur onmogelijk voor ze werd om voldoende te ademen en om voedsel naar binnen te werken. Ik liet er diverse soorten medicatie op los, maar dit mocht tot mijn grote spijt niet meer baten. Gelukkig had mijn kennis meer geluk met zijn exemplaren, terwijl die ook nog een aantal malen bevruchte eieren hadden afgezet. Na een behoorlijke tijd mijn geduld op de proef te hebben gesteld, reisde ik opnieuw naar Maassluis en nam wederom een tiental exemplaren van ongeveer 10 cm over.
Maar na dit halve jaar wachten merkte ik echter op, dat de twee grootste exemplaren (op dat moment ongeveer 20 cm groot) een territorium gingen vormen. Dit eigen plaatsje in de bak werd fel verdedigd tegen de overige soortgenoten. Na dit nog even een tijdje te hebben aangezien, heb ik toch besloten om de overige dieren eruit te vangen en weg te geven. In zijn natuurlijke biotoop deelt breidohri zijn ruimte met een tweetal andere inheemse cichlidensoorten, namelijk met Vieja hartwegi, die ook wel eens als zijn tweelingsoort wordt beschouwd, en Nandopsis grammodes. Nadat ik de overtollige exemplaren eruit had gevangen, heb ik het overgebleven koppel gezelschap gegeven van zes Nandopsis grammodes.
Omdat ik de vissen zo natuurlijk mogelijk wil houden, heb ik gekozen voor N. grammodes, want deze combinaties, die in de natuur ook samen voorkomen, werken naar mijn mening vrij goed. De reden dat ik niet heb gekozen voor Vieja hartwegi is vrij simpel: het zijn beide vertegenwoordigers uit het geslacht Vieja, zodat dit onderling wel eens kruisingen op zou kunnen leveren. Nadat ik een groot gedeelte water ververst had en de watertemperatuur opgekrikt tot 28 graden, zette het overgebleven koppel na drie dagen af op een schoongepoetste steen, die in het midden van het territorium lag. De broedkleur, die de vissen krijgen als ze bezig zijn met hun paringscyclus, is over het gehele lichaam donker, terwijl de bovenkant van de kop tot halverwege de rug licht van kleur blijft. Deze broedkleur is ook terug te vinden in de alom bekende Herichthys carpintes (parelmoercichlide) en Herichthys cyanoguttatus (Texascichlide). Maar ik heb gezien, dat de broedkleur bij sommige varianten nogal verschilt. Zo kan men waarnemen, dat de broedkleur van de Balnaria del Carmen-variant een streeptekening laat zien.
Vieja breidohri, vrouw, Balnaria del Carmen-variant, broedkleurNadat er werd afgezet, ging de agressie ook een stuk omhoog en Nandopsis grammodes liet zich ten slotte dan ook niet echt veel meer zien. De meeste bevruchte legsels komen doorgaans bij een watertemperatuur van rond de 28 graden na drie dagen al uit. Na nogmaals drie dagen wachten, kan er al worden waargenomen, dat er zwempogingen worden ondernomen en vanaf dat moment kan het jongbroed goed worden gevoerd met microvoer. Er komen verschillende kleurvarianten van breidohri voor en die zijn ook nog eens verschillend in het kweken en opkweken van de jongen. Zo zijn er varianten bekend van prachtig blauw met rode vinnen tot vrij kleurloze exemplaren met grauwkleurige vinnen. Ook kan aan deze kleurvarianten veel worden toegeschreven aan de juiste manier van voeren. Zo zijn garnaalachtigen goed te gebruiken, want zij leveren het caroteen voor de mooie, rode kleur. Daarentegen mag groenvoer, zoals bijvoorbeeld spinazie, doperwten en spirulinavlokken, eigenlijk ook niet ontbreken in het menu.
Uitgaande van mijn ervaringen heb ik gezien, dat bij bepaalde varianten de geproduceerde legsels zeer slecht werden bevrucht en werden ze na verloop van tijd bevrucht, dan was de uitgekomen nakweek telkens weer zeer slecht groot te brengen. Dit kan ook een resultaat zijn van een slechte opkweek (hiermee bedoel ik, dat het jongbroed veel te vlug is weggehaald bij de natuurlijke ouders), waardoor het mogelijk is dat de jonge dieren te weinig in hun opvoeding meegekregen van hun natuurlijke ouders en daardoor bij hun eigen broedzorg fouten maken.
De variant afkomstig uit de Balnaria del Carmen is daarentegen wel weer bijzonder goed na te kweken en de nakweekdieren groeiden dan ook steeds zeer snel en probleemloos op. Wat wel een nadeel blijft, is dat bij de meeste vertegenwoordigers uit het geslacht Vieja de paarbinding vrij los is. Hiermee bedoel ik, dat er vaak iets fout gaat bij de eiafzetting en dat het koppel hierdoor ruzie krijgt. Als het paringsritueel voorbij is, komt het ook sporadisch voor, dat de beide ouderdieren bij elkaar blijven. Vieja synspilus is in tegenstelling tot hierboven vermeld een van de weinige uitzonderingen hierop, want deze koppels blijven doorgaans wel na de paring bij elkaar zwemmen.
Vieja hartwegi, man, jong exemplaar, moeilijk te onderscheiden van Vieja breidohriWat ik in de loop der jaren tegengekomen ben, is dat diverse winkeliers wel eens de fout ingaan, door bijvoorbeeld Vieja hartwegi en Vieja breidohri door elkaar te halen en die zo onder de verkeerde naam te verkopen. Bij jonge exemplaren van beide soorten kan dat lastig zijn, maar normaal gesproken is het vrij gemakkelijk, omdat breidohri vrijwel niet gestipt is (of zeer licht), terwijl hij een vrij blauwe gloed heeft. Hartwegi daarentegen is grof gestipt en gevlekt en mist nu juist deze blauwe gloed.
Indien u deze bijzondere soort wilt verzorgen, kunt u het beste eens naar www.cichlid.org surfen. Deze website is gemaakt voor en door cichlidenliefhebbers. Door de jaren heen hebben we namelijk een grote kennissenkring opgebouwd in België, Duitsland en Nederland. Dus mochten er liefhebbers zijn, die specifieke soorten willen houden en met ons in contact willen komen, aarzel dan niet, want we kunnen de geïnteresseerden meestal verder helpen.
Breidohri is jarenlang een soort geweest, die zeer zeldzaam was onder de liefhebbers. Op dit moment is er in Nederland weer een aantal exemplaren, dat opnieuw circuleert. Indien er liefhebbers zijn, die deze interessante cichlidensoort uit Zuid-Mexico willen verzorgen, wacht dan niet te lang, want net als bij de meeste bijzondere cichlidensoorten uit Midden-Amerika zijn ze meestal na een paar jaar weer verdwenen uit de hobby.
